Numeracja zębów została opracowana przez specjalistów w celu ujednolicenia ich nazewnictwa. Uniwersalny system oznaczania uzębienia jest szczególnie wartościowy jako forma uproszczenia komunikacji zawodowej wśród osób, które posługują się różnymi językami. Dowiedz się, jaki jest najpopularniejszy system numeracji zębów i w jaki sposób dzieli uzębienie. Zapraszamy do lektury!
Spis treści:
Systemy oznaczania zębów mają na celu zarówno ujednolicenie oraz usystematyzowanie, jak i ułatwienie komunikacji pomiędzy specjalistami z zakresu stomatologii, w szczególności, gdy posługują się różnymi językami. Ponadto numeracja zębów ułatwia prowadzenie historii choroby w kartotece pacjenta.
Każdy z systemów numeracji zębów stanowi zbiór zasad opisujących schemat, według którego poszczególnym zębom w każdym łuku przypisane jest unikalne oznaczenie liczbowe lub literowe. W stomatologii napotkać można na różne systemy oznaczania zębów, np. system wizualny (Zsigmondy’ego czy Haderupa), system opisowy (łaciński), a także system cyfrowy (Viohla), który uznawany jest za system uniwersalny, który wykorzystuje się do numeracji zębów niemal na całym świecie.
Zacznijmy od tego, że na pełne uzębienie osoby dorosłej składają się 32 zęby (po 16 w szczęce i w żuchwie), a każdy z nich zbudowany jest z korzenia i korony zęba. Dodatkowo mamy różne rodzaje zębów, które pełnią inne funkcje w uzębieniu. I tak oto posiadamy: 8 siekaczy, 4 kły, 8 zębów przedtrzonowych oraz 12 zębów trzonowych, w tym 4 „ósemki” (które nie wyrastają u każdego). Z kolei dzieci posiadają 20 zębów mlecznych.
Jeśli chodzi o numerację zębów, w praktyce stomatologicznej stosuje się specjalny system oznaczania zębów. Jak wspominaliśmy na początku, jest to najczęściej system cyfrowy Viohla, nazywany także systemem międzynarodowym, FDI, dwuwskaźnikowym lub TDS (ang. two-digit system). Jest to system zalecany przez WHO ze względu na łatwość posługiwania się nim w mowie i piśmie oraz w gromadzeniu i opracowywaniu danych. Jest powszechnie używany na świecie (poza USA), również w Polsce.
Dzieli on uzębienie na cztery ćwiartki (kwadranty). Pierwsza z nich to zęby prawe w szczęce, druga to zęby lewe w szczęce, trzecia – zęby lewe w żuchwie, zaś czwarta – prawe w żuchwie. Ząb opisuje się dwoma liczbami: pierwsza wskazuje na ćwiartkę, w której jest zlokalizowany, natomiast druga na to, który w kolejności jest ząb. Warto pamiętać, że oznaczenie zęba (np. „41”) wymawia się jak dwie oddzielne cyfry (czyli „cztery-jeden), nie zaś jak liczbę dwucyfrową (czyli „czterdzieści jeden”).