Spis treści (kliknij aby szybko przejść):
Stomatologia w pierwszej kolejności skupia się na ochronie naturalnego uzębienia pacjenta. Podejmowane leczenie ma przede wszystkim w maksymalnym stopniu je uratować. Nawet w sytuacji, gdy nie uda się ochronić całego zęba, jego zdrowa część może stanowić podstawę dla odbudowy protetycznej. Jednym z zabiegów, który ma na celu uratowanie zdrowej części zęba, jest hemisekcja. Na czym polega? Odpowiadamy!
Hemisekcja zęba polega na usunięciu fragmentu zęba (części korony zęba oraz odpowiadającej jej części korzenia) przy jednoczesnym pozostawieniu jego zdrowej i stabilnej części. Podczas tego zabiegu stomatolog odseparowuje i usuwa chorą część zęba, natomiast w jamie ustnej pozostaje zdrowy fragment, który będzie stanowił podstawę dla odbudowy protetycznej. Hemisekcję stosuje się w sytuacjach, gdy nie ma możliwości zachowawczego leczenia zęba.
Hemisekcja zęba jest to jeden z najtrudniejszych zabiegów stomatologicznych, który jest również bardzo czasochłonny. Czas jego trwania porównuje się do tego, ile trwa leczenie kanałowe, stąd też pacjent powinien nastawić się na długą wizytę w gabinecie dentystycznym. Czy jest to również zabieg bolesny? Ze względu na to, że hemisekcja wykonywana w znieczuleniu miejscowym, pacjent nie odczuwa bólu podczas zabiegu. Natomiast na wypadek, gdyby ból pojawił się po zabiegu, pacjentowi zostają przepisane odpowiednie środki przeciwbólowe.
W wybranych gabinetach stomatologicznych, współpracujących z anestezjologami, istnieje możliwość wykonania zabiegu hemisekcji zęba w znieczuleniu ogólnym. To rozwiązanie dla osób, które odczuwają duży strach związany z leczeniem dentystycznym.
Istnieje szereg wskazań do przeprowadzenia zabiegu hemisekcji zęba, które można podzielić na trzy grupy:
wskazania endodontyczne:
obliteracja kanału zębowego, czyli inaczej jego niedrożność,
zatrzymane narzędzie endodontyczne w świetle kanału zęba,
próchnica zdiagnozowana w korzeniu lub w jego rozwidleniu,
resorpcja (stopniowe rozpuszczanie tkanki kostnej) zewnętrzna lub wewnętrzna korzenia zęba,
zmiany okołowierzchołkowe znajdujące się przy korzeniach, których ze względu na anatomiczny kształt korzeni nie można leczyć endodontycznie.
wskazania periodontologiczne:
pionowy ubytek kości wyrostka zębodołowego, który stale się powiększa,
stan zapalny w obrębie rozwidlenia korzeni.
wskazania mechaniczne:
pionowe złamanie zęba lub jednego z korzeni.